شاید کسی رو که باهاش خندیدی

یه روزی فراموش کنی

ولی

کسی رو که بخاطرش گریه کردی

هیچوقت فراموش نمیکنی

حل شده ام مثل یک معما ...

دیگر برایت جالب نیستم

راست می گفتی که خیلی ساده ام.

همه جا هستی …

در نوشته هایم در خیالم

در دنیایم

تنها جایی که باید باشی

و ندارمت ، کنارم است

خسته ام خسته از فراق

از چشم انتظاری در غروب

از تکرار لحظات بی نشون

خدایا دیدی!!؟

کلی بـــارون فرستادی

تا این لکه هارو از دلم بشویی...

من که گفته بودم!

لکه نیست ، زخمه زخم ...

ساده از دست نده

کسی که تو رو

فقط و فقط

بخاطر خودت میخاد

حرفهای ما هنوز ناتمام… تا نگاه می کنی:

وقت رفتن است بازهم همان حکایت همیشگی !

لحظه ی عظیمت تو ناگزیر می شود

آی… ناگهان چقدر زود دیر می شود!

“قیصر امین پور”

آغـِـشـتــه بــه تــُـو می شـَـوَد روحـَـم

نــَـفـَـسـَم بــَـنـد بــَـنــد وجــودَم

وَقـــتــی دَر حـِـصارِ دَســتــانَـت

بــــــوسـه بـــــــــاران می شــَـوَم